Od wielu lat kierując się zapisami Załącznika Nr 5 do warunków technicznych
wykonuje się w Polsce drogi dla rowerów o nawierzchni z kostki betonowej. Na szczęście od kilku lat ten załącznik nie obowiązuje, ale równocześnie nie pojawiły się w przepisach zalecenia do stosowania wyłącznie nawierzchni asfaltowej lub betonowej. Niestety stare przyzwyczajenia inwestorów i projektantów do stosowania nawierzchni z kostki betonowej wciąż wyciskają szkodliwe piętno na infrastrukturze rowerowej.
Kostka betonowa jest intuicyjnie rozpoznawana jako nawierzchnia chodnika. Jej stosowanie na drogach dla rowerów powoduje konflikty rowerzystów z pieszymi i kierowcami nielegalnie zaparkowanych samochodów. Szczególnie nieczytelne, a często spotykane, są ciągi z kostki betonowej z częściami dla pieszych i rowerów wyróżnione jedynie kolorem kostki. Części te są właściwie nierozróżnialne w warunkach jesienno-zimowych lub w efekcie zabrudzenia nawierzchni. Są także całkowicie nierozróżnialne dla pieszych niewidomych lub niedowidzących, podczas gdy różnica w rodzaju nawierzchni jest wyczuwalna zarówno stopą jak i laską [2]. Co więcej, często rozróżnienie kolorystyczne nie jest konsekwentne i kolory zmieniają znaczenie po przejechaniu granicy gminy lub skręcie w drogę innego zarządcy. W wyniku nowelizacji z dnia 1 kwietnia 2011 r. ustawy prawo o ruchu drogowym brak także podstaw prawnych do nazywania części ciągu o innym kolorze drogą dla rowerów i znakowania jej znakiem C-13, gdyż zgodnie z definicją droga dla rowerów powinna być oddzielona od innych części drogi konstrukcyjnie lub za pomocą urządzeń bezpieczeństwa ruchu.
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
