Rok 2022 rozpoczął się tematem waloryzacji umów o zamówienia publiczne oraz został nim zwieńczony. Z doniesień medialnych wynika, że w 2022 r. zmiany waloryzacyjne kontraktów publicznych były powszechne. Podobne oddziaływanie zapowiada się w 2023 r.
Odpowiedni dostęp do drogi publicznej powinien zwykle obejmować także możliwość dojazdu do niej pojazdów mechanicznych, ale nie jest to bezwzględnie konieczne, może bowiem nie być uzasadnione potrzebami nieruchomości władnącej, konfiguracją granic, ukształtowaniem terenu lub interesem społeczno gospodarczym. Jeżeli nieruchomość wnioskodawcy nie jest zabudowana, w szczególności budynkami mieszkalnymi, to nie ma potrzeby, by zapewnić do niej dojazd służb publicznych i straży.
W świetle art. 39 ust. 3 zdanie 2 pkt 1 ustawy o drogach publicznych zasadą jest obowiązek organu wydania zezwolenia (wyrażenia zgody) na umieszczenie urządzeń na pasie drogowym, o ile nie zachodzą przeciwwskazania/ przesłanki negatywne wymienione enumeratywnie we wskazanym przepisie ustawy (tj. w art. 39 ust. 3 pkt 1 ustawy), przy czym wystarczy wykazanie jednej z tych przesłanek, żeby można było odmówić wydania zezwolenia na umieszczanie (lokalizację) w pasie drogowym omawianych urządzeń. Wskazany przepis konkretyzuje zatem powody odmowy, przy czym odmawiając wydania zezwolenia, nie można powołać się ogólnie na ww. przesłanki negatywne, ale należy je konkretnie wskazać w odniesieniu do stanu faktycznego sprawy.
Nowelizacją z dnia 5 sierpnia 2022 r. ustawy o drogach publicznych, dalej: u.d.p., zmienione zostały reguły dotyczące zarządzania bezpieczeństwem dróg.
Sieci gazowe często występują wzdłuż dróg lub je przecinają. Wzajemne położenie drogi powiatowej lub gminnej z siecią powinno być kompromisem nacechowanym bezpieczeństwem współistnienia infrastruktury drogowej i sieci przesyłowej.
Ustawą z dnia 5 sierpnia 2022 r. znowelizowano regulacje ustawy o Rządowym Funduszu Rozwoju Dróg. Celem wprowadzonych zmian jest przede wszystkim rozszerzenie katalogu zadań, które mogą zostać dofinansowane środkami ze wspomnianego Funduszu.
Zdarza się, że zarządcy drogi mają spory problem z sieciami wodno-kanalizacyjnymi biegnącymi pod drogami czy wzdłuż dróg. Sieci drogowe i sieci wodno-kanalizacyjne stanowią istotną część infrastruktury. Zależności, jakie należy uwzględniać przy budowie czy remoncie dróg, jak również przy budowie czy remoncie sieci wodno-kanalizacyjnych, stanowią istotne zagadnienie dla zarządcy drogi.
Jednym z elementów zarządzania drogami gminnymi i powiatowymi jest udzielanie zamówień publicznych na budowy, przebudowy, remonty, modernizacje i inne zamierzenia inwestycyjne dotyczące dróg. Niniejszy artykuł porusza kilka kwestii dotyczących weryfikacji doświadczenia w drogownictwie z perspektywy sal rozpraw Krajowej Izby Odwoławczej i orzeczeń tego organu.
Z istoty umowy ubezpieczenia pomiędzy zarządcą drogi a ubezpieczycielem nie wynika zakaz wyłączenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń, gdy szkoda powstała lub uległa zwiększeniu wskutek zaistnienia przesłanek określonych w samej umowie lub w stanowiących jej część kwalifikowanych wzorcach, jakimi są ogólne warunki umów. Zarządca drogi może się domagać od ubezpieczyciela nie tylko sumy odszkodowania określonej w umowie, ale również dodatkowego zadośćuczynienia w związku z powstałą szkodą, jeżeli umowa ubezpieczenia tego nie zabrania.
Uprzątnięcie drogi z pozostałości pokolizyjnych stanowi ustawowy obowiązek zarządcy. Zdaniem Sądu Najwyższego nie oznacza to jednak, że zarządca drogi ma w sposób trwały i bezzwrotny ponosić ciężar ekonomiczny podjętych działań przywracających drogę do stanu umożliwiającego korzystanie z niej.