Epidemia COVID-19 wywołuje szereg konsekwencji w obszarze realizacji inwestycji w branży drogowej. Doświadczenia ukazują, że epidemia wpływa m.in. na: ograniczenie dostępności kadry pracowniczej (w szczególności wobec mocno limitowanej możliwości realizacji prac budowlanych w sposób zdalny), utrudnia dostęp do materiałów i sprzętu, wywołuje zaburzenia w łańcuchu dostaw, ale również spowalnia działania urzędów (w tym w zakresie wydawanych decyzji). Epidemia COVID-19, jak również wynikające z niej konsekwencje, aktualizują problematykę wpływu siły wyższej na realizację zamówień z branży drogowej, w tym na wzajemne roszczenia stron – inwestora względem wykonawcy i wykonawcy względem zamawiającego.

Analiza danych sprawozdawczych dotyczących funkcjonowania systemu zamówień publicznych ukazuje, że procedura konkursowa jest wykorzystywana sporadycznie przez publicznych zamawiających. Niski poziom popularności ww. procedury nie koresponduje z jego użytecznością oraz efektywnością w drodze do realizacji zamierzeń budowlanych, w tym również realizowanych w branży drogowej.

Ustawą z 23 października 2018 r. o Funduszu Dróg Samorządowych (Dz. U. poz. 2161, z późn. zm.) powołany został nowy mechanizm wsparcia dla jednostek samorządu terytorialnego, realizujących inwestycje na drogach samorządowych.

Regulacje, nowej ustawy Prawo zamówień publicznych, które zaczną obowiązywać od 1 stycznia 2021 r., w zakresie w jakim dotyczą podwykonawstwa, bazują na dotychczasowych przepisach, w szczególności wprowadzonych tzw. pakietem dla podwykonawców – ustawą nowelizującą z 2013 r. Zostały one uzupełnione o rozwiązania nakierowane na wzmocnienie pozycji wskazanej kategorii uczestników rynku zamówień publicznych. Wsparcie podwykonawców następuje za pośrednictwem zamawiających, realizujących nałożone na nich obowiązki.

Zgodnie z art. 436 pkt 5 lit a) nowego P.z.p. umowa w sprawie zamówienia publicznego zawierana na okres dłuższy niż 12 miesięcy zawiera postanowienia określające wysokość kar umownych naliczanych wykonawcy z tytułu braku zapłaty lub nieterminowej zapłaty wynagrodzenia należnego podwykonawcom z tytułu zmiany wysokości wynagrodzenia, o której mowa w art. 439 ust. 5 nowego P.z.p.

Zarządcy dróg mają sporo pracy po sezonie zimowym. Uporządkowanie dróg, naprawy nawierzchni i poboczy, malowanie pasów – to tylko niektóre z licznych prac, jakie należy wykonać.

Decyzja o montażu progu zwalniającego wymaga każdorazowo, oprócz przeanalizowania kwestii prawnych dotyczących możliwości zastosowania takiego rozwiązania w danym miejscu na drodze, uwzględnienia, jakie oznakowanie należy przy tym zastosować.

Pomimo że ustanowione ustawą z 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych (dalej: nowe P.z.p.) regulacje nie odcinają się od dotychczasowego dorobku prawnego, wprowadzają szereg zmian, które nie pozostają obojętne dla realizacji inwestycji drogowych. Za najdonioślejsze dla zamówień publicznych związanych z inwestycjami infrastrukturalnymi należy uznać zmiany w zakresie wymogów, jakie spełniać muszą umowy w sprawie zamówień publicznych. Niemniej jednak także nowości ulokowane na etapie udzielania zamówień i realizacji umów nie pozostają obojętne dla działań inwestycyjnych.

Sytuacja na drodze, ciągłe remonty, jak również specyfika ruchu drogowego wymaga od zarządcy drogi przeniesienia obowiązujących w przepisach prawnych reguł i zasad tego ruchu „na drogę” za pomocą różnego rodzaju znaków drogowych. Samo posłużenie się przepisem prawnym dla określenia zakazu lub nakazu jest co do zasady niewystarczające. Aby nie przerzucać na kierowcę ryzyka nieświadomego naruszania przepisów ruchu drogowego, stosuje się różnego rodzaju znaki drogowe (w tym informacyjne). Oznakowanie dróg należy do zarządcy drogi.

Zagadnienia związane z pozbawieniem kategorii drogi publicznej budzą wątpliwości i sprzeczności w orzecznictwie sądów administracyjnych. Z uwagi na coraz częstsze tego rodzaju procedury dokonywane przez jednostki samorządowe pojawiają się pytania, jak odpowiednio je przeprowadzić.