Pomimo że ustanowione ustawą z 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych (dalej: nowe P.z.p.) regulacje nie odcinają się od dotychczasowego dorobku prawnego, wprowadzają szereg zmian, które nie pozostają obojętne dla realizacji inwestycji drogowych. Za najdonioślejsze dla zamówień publicznych związanych z inwestycjami infrastrukturalnymi należy uznać zmiany w zakresie wymogów, jakie spełniać muszą umowy w sprawie zamówień publicznych. Niemniej jednak także nowości ulokowane na etapie udzielania zamówień i realizacji umów nie pozostają obojętne dla działań inwestycyjnych.

Sytuacja na drodze, ciągłe remonty, jak również specyfika ruchu drogowego wymaga od zarządcy drogi przeniesienia obowiązujących w przepisach prawnych reguł i zasad tego ruchu „na drogę” za pomocą różnego rodzaju znaków drogowych. Samo posłużenie się przepisem prawnym dla określenia zakazu lub nakazu jest co do zasady niewystarczające. Aby nie przerzucać na kierowcę ryzyka nieświadomego naruszania przepisów ruchu drogowego, stosuje się różnego rodzaju znaki drogowe (w tym informacyjne). Oznakowanie dróg należy do zarządcy drogi.

Zagadnienia związane z pozbawieniem kategorii drogi publicznej budzą wątpliwości i sprzeczności w orzecznictwie sądów administracyjnych. Z uwagi na coraz częstsze tego rodzaju procedury dokonywane przez jednostki samorządowe pojawiają się pytania, jak odpowiednio je przeprowadzić.

W polskim prawie brakuje jednoznacznych przepisów, które wskazywałyby, że po wydaniu negatywnej opinii co do klasyfikacji danej drogi, np. wojewódzkiej, staje się ona od razu drogą powiatową lub gminną. Dlatego też kwestia ta budzi wiele wątpliwości.

Jeżeli nie ma możliwości odprowadzenia nieoczyszczonej wody z urządzeń odwadniających, powinno się stosować urządzenia zabezpieczające środowisko przed zanieczyszczeniami spływającymi z drogi.

Latem często do zarządców dróg trafiają prośby o udostępnienie części drogi (zazwyczaj wyłączonej z powszechnego użytku lub mało uczęszczanej) w celu zorganizowania festynu. Warto
wiedzieć, kiedy wyrazić zgodę na przeprowadzenie na drodze tego rodzaju zgromadzenia, a kiedy wydać decyzję negatywną.

Ustawa z 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 106, poz. 675) wprowadziła do ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych definicję kanału technologicznego oraz związane z tym pojęciem przepisy.

Obecnie drogi stały się obszarem manifestacji i blokad. Zabezpieczenie drogi przed zagrożeniami płynącymi dla uczestników marszów i blokad stanowi poważny problem dla zarządcy drogi. Jest to nie tylko problem zabezpieczenia i ochrony strajku, lecz także problem zgody w kontekście ewentualnych szkód drogowych.

Zgromadzenie może być rozwiązane przez przedstawiciela organu gminy (zarządcę drogi), jeżeli jego przebieg zagraża życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu w znacznych rozmiarach lub narusza przepisy ustawy Prawo o zgromadzeniach albo przepisy karne, a przewodniczący zgromadzenia, uprzedzony przez przedstawiciela organu gminy o konieczności rozwiązania zgromadzenia, nie rozwiązuje go.

Jednym z zadań zarządcy drogi jest okresowy pomiar poziomów substancji lub energii w środowisku, które zostały do niego wprowadzone w związku z eksploatacją drogi, i przeciwdziałanie zanieczyszczeniom drogowym poprzez zapobieganie lub ograniczanie wprowadzania na pas drogowy określonych substancji lub energii.