Rower jest pojazdem i choć rowerzyści oraz piesi zaliczają się do grupy niechronionych uczestników ruchu, to ich cechy, zachowania, możliwości i oczekiwania (a także status prawny) są bardzo różne. Łączenie ruchu pieszego i rowerowego może w związku z tym powodować konflikty, a nawet pogarszać BRD. Niemniej, w pewnych przypadkach łączenie ruchu pieszego i rowerowego we wspólnej przestrzeni może być uzasadnione względami bezpieczeństwa oraz potrzebami tych użytkowników dróg.
Przepisy i sposoby oznakowania Ruch pieszy może być łączony z rowerowym na podstawie art. 33 ust. 5 i 6 ustawy Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.). Artykuł ten określa, że dopuszcza się ruch rowerów po chodnikach, jeśli:
- na jezdni obowiązuje ograniczenie prędkości wyższe niż do 50 km/h i chodnik ma co najmniej 2,0 m szerokości,
- rowerzysta opiekuje się dzieckiem do lat 10 jadącym na swoim rowerze,
- w przypadku ekstremalnych zjawisk pogodowych (ulewny deszcz, śnieg, mgła, silny wiatr).
W każdym z ww. przypadków rowerzysta musi ustępować miejsca pieszym. Przepisy art. 11 ust. 4 Prawa o ruchu drogowym dopuszczają również warunkowo ruch pieszych po drodze dla rowerów (znak C-13), ale muszą oni ustępować miejsca rowerzystom.
Ponadto, ruch rowerzystów i pieszych może być dopuszczony na wspólnej powierzchni znakami drogowymi. Przykładowe oznakowanie dopuszczające ruch rowerów i pieszych to:
- kombinacja znaków C-13 i C-16 na wspólnej tarczy z kreską poziomą, oznaczającą drogę dla rowerów i pieszych,
- kombinacja znaków B-1 i T-22 (zakaz ruchu z dopuszczonym ruchem rowerów),
- znak D-40 (strefa zamieszkania).
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
