Przydrożne aleje i szpalery starych drzew stanowią siedliska zastępcze dla objętych ochroną ścisłą chrząszczy – pachnicy dębowej i kozioroga dębosza. Głównym zagrożeniem dla ich życia i rozwoju jest usuwanie martwych i zamierających drzew, a także wykonywanie intensywnych zabiegów pielęgnacyjnych. Istnieją jednak sposoby na przeprowadzenie niezbędnych prac pielęgnacyjnych i modernizacyjnych w obrębie pasa drogowego tak, by nie kolidowały z ochroną tych gatunków.
Drzewa – iglaste, liściaste, ozdobne, młode i sędziwe – stanowią nieodłączny element krajobrazu. Te ostanie, mimo że już nie do końca idealne, często przechylone, nadpróchniałe, z połamanymi konarami, są szczególnie cenne dla środowiska. Najstarsze i najbardziej okazałe pojedyncze okazy, a często ich całe aleje obejmuje się ochroną prawną, nadając im status pomników przyrody. Są ważne dla środowiska jeszcze z jednego powodu. Stanowią często siedliska licznych gatunków zwierząt, niektórych roślin i porostów. Wiele z nich to gatunki chronione – nie tylko prawem krajowym, ale i europejskim. Zaliczają się do nich m.in. jedne z największych chrząszczy występujących w Polsce – pachnica dębowa.
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
