Wszystko o studniach chłonnych

Intensywny rozwój urbanizacji spowodował znaczne ograniczenie terenów do powierzchniowego gromadzenia wód deszczowych. Projektując odwodnienia drogowe, gdy budowa kanalizacji jest niemożliwa lub zbyt droga, można wody deszczowe gromadzić pod ziemią. Zatrzymanie wód deszczowych u źródła ich infiltracji do gruntu traktowane jest jako proces proekologiczny, który korzystnie wpływa na gospodarkę wodną w zlewni. Dodatkowym argumentem za infiltracją podziemną jest wpływ lokalizacji zbiorników otwartych w sąsiedztwie dróg na bezpieczeństwo użytkowników drogi (szadź, gołoledź lub mgła).

Co to jest studnia chłonna

Studnie chłonne to urządzenia dość powszechnie stosowane do podziemnej infiltracji wód deszczowych do gruntu. Są to urządzenia znane od dawna. Już w Babilonie, 3000 lat przed narodzeniem Chrystusa, do wsiąkania wód deszczowych służyły studnie chłonne o głębokości wielu metrów. Zasada funkcjonowania studni chłonnej jest prosta. Jej zadaniem jest skoncentrowane, punktowe odebranie wód deszczowych. Zebrana woda deszczowa infiltruje do gruntu przez dno i ściany. Ich konstrukcja przypomina tradycyjną studnię. Różnica polega na tym, że dno wypełnione jest warstwą filtracyjną (żwir, tłuczeń), przez którą woda swobodnie się przesącza w przepuszczalne podłoże gruntowe.

Zajmują stosunkowo mało miejsca, co jest ich niewątpliwą zaletą. Studnie chłonne sprawdzają się na terenach, gdzie warstwy przepuszczalne zaczynają się na większych głębokościach. Łatwość wykonania oraz możliwość wykorzystania lokalnych materiałów jest powodem ciągłego zainteresowania takimi urządzeniami. Wysokość studni to zazwyczaj 2–3 m, dlatego też mogą być one stosowane wyłącznie w przypadku, gdy zwierciadło wody gruntowej jest na dużej głębokości. Studnie chłonne wykonuje się z kręgów betonowych (o średnicy od 0,8 m do 2,5 m) lub z wykorzystaniem segmentów z tworzyw sztucznych.

Jak zwiększyć efektywność

Aby polepszyć infiltrację i retencję, studnie chłonne można łączyć ze sobą w tzw. galerie chłonne. Ich zaletą