Projektowanie infrastruktury drogowej wiąże się z koniecznością zaspokojenia potrzeb wszystkich użytkowników dróg, zarówno kierowców pojazdów, jak i pieszych oraz rowerzystów. Istotne jest zachowanie jak najlepszych parametrów ruchu i wysokiego poziomu bezpieczeństwa z jednoczesnym dostosowaniem się do oczekiwań i możliwości finansowych inwestora. Jednakże najważniejsze zawsze powinno być projektowanie dróg i skrzyżowań w taki sposób, aby zapewnić możliwe najbezpieczniejszy przejazd i odpowiednią ochronę pieszych i rowerzystów. Jednym z rodzajów urządzeń bezpieczeństwa ruchu (BRD) są bariery ochronne stalowe, betonowe lub linowe.
Głównym celem stosowania barier ochronnych jest zapewnienie odpowiednio wysokiego poziomu bezpieczeństwa uczestników ruchu oraz osób i obiektów znajdujących się w bezpośrednim sąsiedztwie drogi, w tzw. strefach zagrożonych kolizją.
Jak wszystkie urządzenia BRD, również bariery ochronne należy projektować tylko tam, gdzie są one faktycznie potrzebne. Dotyczy to miejsc i odcinków dróg, w których zjechanie z jezdni wiązać się będzie ze znacznie gorszymi skutkami (dla osób w pojeździe oraz innych osób i obiektów przy drodze) niż te, które powstałyby w wyniku najechania na barierę ochronną.
W artykule omówiono typowe bariery stalowe pod względem ich rodzajów, badań wg nowych norm europejskich oraz sposobu projektowania i doboru typu bariery dla danego odcinka drogi. Artykuł dotyczy wyłącznie barier stalowych (nie uwzględnia zatem wymagań i zasad projektowych dla barier betonowych i linowych).
Stan prawny
Obecnie większość instrukcji i wytycznych związanych z projektowaniem i wykonawstwem barier ochronnych dotyczy odcinków dróg krajowych, w tym przede wszystkim dróg ekspresowych i autostrad (instrukcje opracowywane przez GDDKiA).
Kwestia projektowania barier poruszana jest w dwóch podstawowych dla projektanta drogowego dokumentach, są to:
- rozporządzenie MTiGM z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie;
- rozporządzenie MI z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach.
Poza ww. rozporządzeniami pomocne może być opracowanie „Wytyczne stosowania drogowych barier ochronnych na drogach krajowych” (GDDKiA, Warszawa, kwiecień 2010 r.).
Starsze wytyczne i różnego rodzaju instrukcje klasyfikowały bariery stalowe w sposób odmienny od obecnie obowiązującego wg norm zharmonizowanych serii PN-EN1317. Normy te wymagają projektowania typu bariery z uwzględnieniem jej cech funkcjonalnych i rzeczywistych lub prognozowanych warunków ruchowych na drodze.
Rodzaje barier stalowych
Stalowe bariery ochronne składają się głównie z takich elementów, jak słupki, prowadnice, pasy profilowe, przekładki, wsporniki, śruby, elementy odblaskowe i inne części pomocnicze. W Polsce najczęściej stosowane są bariery z prowadnicą z taśmy stalowej i słupkami z różnego rodzaju kształtowników stalowych. Do tej grupy barier zalicza się tzw. bariery wysięgnikowe, przekładkowe oraz bezprzekładkowe.
Bariery wysięgnikowe
W barierach tych zewnętrzna prowadnica montowana jest do słupków za pomocą specjalnego wysięgnika, który zapewnia odstęp pomiędzy słupkiem a prowadnicą minimum
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
