Nawierzchnie betonowe od kilkunastu lat cieszą się coraz większą popularnością. Wynika to głównie z ich trwałości sięgającej nierzadko ponad 30-40 lat, co jest praktycznie niespotykane przy tradycyjnych nawierzchniach bitumicznych. Ponadto koszt budowy drogi betonowej jest obecnie porównywalny z budową drogi o konstrukcji podatnej, więc kwestie finansowe stopniowo tracą na znaczeniu.
Nadal pewnym problemem jest jednak brak doświadczenia wielu firm wykonawczych w budowie dróg z betonu cementowego. Dotyczy to głównie małych, lokalnych przedsiębiorstw. Duże korporacje mają nie tylko doświadczenie, ale i nowoczesny sprzęt umożliwiający bardzo szybkie budowanie dróg dobrej jakości.
Podstawowe rodzaje nawierzchni betonowych
Wielu inwestorów zastanawia się jednak nad rodzajem konstrukcji betonowej. Wśród podstawowych rodzajów wyróżniamy nawierzchnie niezbrojone i niedyblowane, niezbrojone, ale z dodatkowymi dyblami i kotwami oraz nawierzchnie zbrojone. Wśród konstrukcji zbrojonych można z kolei wyróżnić zbrojenia siatkowe, ciągłe oraz rozproszone z włókien stalowych lub sztucznych.
Nawierzchnie niezbrojone, nieposiadające dybli i kotew, mogą być stosowane praktycznie wyłącznie w przypadku małego obciążenia ruchem ciężarowym. Pod warstwą z betonu cementowego niezbrojonego należy ułożyć podbudowę z chudego betonu lub gruntu stabilizowanego cementem. W przypadku nawierzchni niezbrojonych ważne jest prawidłowe rozmieszczenie szczelin dylatacyjnych, które lokalizuje się co 4-6 m. Mogą to być szczeliny poprzeczne lub ukośne. Zaletą szczelin ukośnych jest ich mniejsze zużywanie się w czasie użytkowania drogi, gdyż koła pojazdu nie trafiają w jednej chwili w dwa miejsca szczeliny, przez co ogranicza się ugięcia płyt. Ponadto drogi ze szczelinami ukośnymi charakteryzują się mniejszym hałasem generowanym na styku opony pojazdu z nawierzchnią, co z kolei zwiększa komfort jazdy. Jednym z rodzajów „udoskonalenia” nawierzchni niezbrojonych jest wmontowanie w czasie ich budowy dybli i kotew. Elementy te istotnie poprawiają współpracę płyt w miejscu występowania szczelin dylatacyjnych, dzięki czemu nawierzchnia jest mniej podatna na klawiszowanie.
Należy jednak przestrzegać rygorów wykonawczych producenta dybli, gdyż jednym z częściej obserwowanych rodzajów uszkodzeń są zniszczenia na dyblach. Jest to tzw. zjawisko owalizacji, które polega na wykruszaniu się betonu wokół dybla, przez co płyty mogą się swobodnie przemieszczać. Dyble w nawierzchniach betonowych obowiązkowo muszą mieć powłokę zabezpieczającą je przed korozją wywołaną środkami zimowego utrzymania dróg, w tym szczególnie przed powszechnie u nas stosowaną solą drogową.
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
