Od kilkunastu lat w Polsce obserwuje się coraz większe zainteresowanie skrzyżowaniami typu rondo. Obecnie jest ich bardzo dużo na drogach gminnych, powiatowych i wojewódzkich. Od niedawna wzrasta także liczba tzw. minirond. Skrzyżowania o ruchu okrężnym budowane są najczęściej w miastach, w tym na osiedlach mieszkaniowych, oraz na trasach zamiejskich w celu uspokojenia ruchu.
Idea skrzyżowań typu rondo narodziła się wiele lat temu i cały czas jest udoskonalana. Początkowo budowano praktycznie wyłącznie tzw. małe i średnie ronda. Z biegiem lat rozpoczęto projektowanie także dużych rond, na których umieszczane są nawet parki czy inne duże tereny zielone. Na polskich drogach znajdziemy zarówno tradycyjne ronda jednopasowe, jak i ronda o dwóch pasach ruchu. Kilkanaście lat doświadczeń pozwala wyciągnąć pewne wnioski w zakresie poprawności i efektywności różnych rozwiązań projektowych.
Od 2001 r. ogólnie dostępna jest praktycznie tylko jedna instrukcja projektowania tego typu skrzyżowań. Mowa tutaj o „Wytycznych projektowania skrzyżowań drogowych. Część II – ronda”, wydanych przez GDDP (obecnie GDDKiA) w Warszawie. Instrukcja ta wzorowana była m.in. na doświadczeniach zagranicznych projektantów, jednakże obecnie wymaga pewnych zmian, aby dostosować projektowane ronda do polskich realiów i rzeczywistych warunków ruchowych.
W artykule omówiono najczęściej spotykane rodzaje skrzyżowań typu rondo z propozycją konkretnych rozwiązań projektowych dla różnych warunków ruchowych na krzyżujących się drogach.
Minironda
W Polsce minironda stosowane są od niedawna. Jest to typ skrzyżowania o ruchu okrężnym z przejezdną wyspą środkową. Najczęściej wyspa ta wykonana jest z kostki brukowej w kolorze innym niż nawierzchnia jezdni. Wyspa wyniesiona jest ponad poziom jezdni na wysokość 2–4 cm w miejscu połączenia z jezdnią ronda.
Rozwiązanie to jest skuteczne na terenach osiedli mieszkaniowych czy na ciągach dróg wewnętrznych. Można je jednak stosować tylko w przypadku małego natężenia ruchu pojazdów i przy ograniczonym ruchu pojazdów ciężkich. Dobre efekty przynosi tego typu rondo, jeśli na skrzyżowaniu natężenie ruchu samochodów osobowych nie przekracza ok. 1500 poj./dobę. Przy większym ruchu pojazdy będą nadmiernie wykorzystywały możliwość przejazdu przez wyspę środkową w przypadku dłuższego blokowania któregoś z wlotów.
Przy niewielkim ruchu samochodów ciężarowych (sporadyczny ruch pojazdów dostawczych, wywóz nieczystości itp.) będą one mogły bez większych problemów przejechać przez skrzyżowanie, najeżdżając na wyspę środkową.
Przykładowe minirondo, jakie można zastosować na terenie osiedla mieszkaniowego, przedstawiono na rysunku 1. Nie zaleca się projektowania minirond o zbyt dużym promieniu średnicy zewnętrznej i wewnętrznej. Dla osiedla mieszkaniowego i ruchu ograniczonego praktycznie wyłącznie do pojazdów osobowych i sporadycznego ruchu samochodów cięższych efektywne może być rondo z przejezdną wyspą, o średnicy zewnętrznej 16,0–22,0 m i średnicy wyspy 6,0–10,0 m. Jezdnia ronda powinna mieć szerokość
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
