GRANICA PRZESTRZENNA PASA DROGOWEGO – KONTROWERSJE WOKÓŁ JEGO ZAJĘCA PRZEZ OBIEKTY

Dość powszechną sytuacją jest położenie reklamy lub jej części znacznie wyżej niż najwyższa infrastruktura drogowa. Szczególnie widoczne jest to dla reklam w postaci wielkogabarytowych banerów. Reklama może zajmować wiele kondygnacji, może być położona dość wysoko, a i tak będzie doskonale widoczna dla jej odbiorców.

Tutaj należy odnieść się do definicji reklamy zawartej w ustawie o drogach publicznych. Definicja wyraźnie stwierdza, że reklama jest to umieszczone w polu widzenia użytkownika drogi tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe. Zatem bez względu na to, jak duża jest reklama i na jakiej wysokości – jeżeli znajduje się w polu widzenia użytkownika drogi, będzie położona w pasie drogowym i bez znaczenia jest wysokość, na jakiej się znajduje. Stwierdzenie to znajduje potwierdzenie w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego (przed reformą) w składzie pięciu sędziów z dnia 19 czerwca 2000r., sygn. akt OPK 2/00.

Znajdujemy tam zapis: „Zadaniem reklam umieszczanych w pasie drogowym jest skupienie uwagi kierowcy i z samego założenia mogą stanowić one zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego. Umieszczenie reklamy w pasie drogowym oznacza z reguły zlokalizowanie jej w przestrzeni nad płaszczyzną pasa drogowego w taki sposób, że jest ona widoczna dla użytkowników drogi. Z samej istoty reklamy i możliwości jej umieszczenia w pasie drogowym wynika, iż chodzi o umieszczenie reklamy nie na płaszczyźnie drogi /pasa drogowego, ale w przestrzeni nad tą płaszczyzną. Oznacza to, że ustawodawca dopuszczając umieszczenie reklam w pasie drogowym, rozumie przez pas drogowy nie tylko powierzchnie drogi, ale także określoną przestrzeń nad tą powierzchnią”.