Relining jest tanią i szybką metodą naprawy przepustów drogowych oraz kanałów deszczowych czy sanitarnych. Polega na wprowadzeniu w istniejący kanał nowego materiału oraz wypełnieniu przestrzeni między nimi odpowiednio dobranym iniektem. Jeśli zaś kanał charakteryzuje się mniejszymi uszkodzeniami i nośnością odpowiednią do obciążenia od ruchu kołowego, można zastosować technologię rękawów nasączonych żywicą. Oto, na co należy zwrócić uwagę przy projektowaniu wzmocnień.
Technologia reliningu
W reliningu najczęściej stosuje się nowoczesne, lekkie materiały jak rury PE, PEHD, GRP, stalowe, aluminiowe itp., rzadziej zaś ciężkie kanały betonowe. Ogólną zasadą jest, aby nowy kanał miał przekrój jak najbardziej zbliżony do istniejącego. Pozwala to zminimalizować ilość iniektu (np. odpowiednio zaprojektowanej mieszanki betonowej). W konsekwencji tworzona jest konstrukcja o możliwie jak najmniejszym ciężarze, który przenoszony jest przez istniejące fundamenty na podłoże gruntowe.
Relining można stosować na kanałach o przekroju zamkniętym jak również na przekrojach sklepionych z otwartym dnem. W drugim przypadku możliwe jest również wprowadzenie nowego przepustu zamkniętego, odpowiednio zagłębionego w dnie rowu czy cieku wodnego.
Przed wprowadzeniem nowego kanału konieczne są miejscowe remonty większych ubytków i zniwelowanie dużych nierówności. Ułatwi to późniejsze wstrzykiwanie iniektu. Im większa jest różnica między starym a nowym przekrojem, tym materiał wypełniający powinien być gęstszy, aby nie spływać w czasie wprowadzania go między rury. Mieszanki ciekłe można stosować przy kanałach o zbliżonych wymiarach (różnica do kilkunastu procent), co jednocześnie bardzo ułatwia i przyspiesza wykonanie remontu. Jako iniekt często wykorzystuje się plastyczne mieszanki cementowo- -popiołowe lub mieszanki betonowe.
Nową rurę wprowadza się do kanału z wykopu startowego. Wymiary wykopu
[ . . . ]
Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.
