PRAKTYCZNE ASPEKTY ZNAKÓW DROGOWYCH

Przyjrzyjmy się następującej sytuacji: artykuł 13k ust 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych (dalej: u.d.p.) mówi o karach pieniężnych za naruszenie obowiązku uiszczenia opłaty elektronicznej za przejazd. Warunkiem zastosowania sankcji administracyjnej z tego artykułu jest odpowiednie oznakowanie drogi tak, aby korzystający z dróg publicznych mieli świadomość ciążącego na nich obowiązku. Znaczenie normy zawartej w art. 13k ust. 1 pkt 1 u.d.p. powinno być odczytywane w związku z innymi przepisami i celami, jakie ustawodawca chciał osiągnąć tą regulacją prawną. O obowiązku uiszczenia opłaty elektronicznej za przejazd odcinkiem drogi publicznej informuje tabliczka T-34. Brak odpowiedniej informacji o płatnym odcinku drogi, a w konsekwencji brak informacji o zakazie poruszania się po niej bez uiszczenia stosownej opłaty co do zasady uniemożliwia jej użytkownikowi ustalenie momentu, od którego ciąży na nim obowiązek jej uiszczenia. W takiej sytuacji użytkownik nie może dokonać wyboru pomiędzy drogą płatną a alternatywną drogą bezpłatną. Tym samym, korzystającego z drogi płatnej, nieoznaczonej tabliczką T-34, nie można – także co do zasady – obciążać odpowiedzialnością za nieuiszczenie opłaty i wymierzać mu z tego powodu kary pieniężnej. Przypadek dotyczący braku oznakowania drogi tabliczką T-34 (wskazującą na pobór opłaty elektronicznej za przejazd drogą publiczną), co do skutku w postaci braku możliwości nałożenia kary za brak opłaty, nie różni się od przypadku, gdy – wjeżdżając na drogę – kierowca nie miał świadomości przejazdu drogą podlegającą opłacie elektronicznej, a po powzięciu tej informacji – nie miał możliwości zjechania z tej drogi. Jak wynika z powyższego przykładu – nieustawienie właściwego znaku powoduje brak możliwości zastosowania sankcji karnych.