Warto Wiedzieć

Oznakowanie dróg wewnętrznych

Strefa zamieszkania, droga wewnętrzna czy strefa ruchu to obszary dróg, po których poruszają się codziennie tysiące kierowców. Jednak czy wiedzą dokładnie, jaka jest różnica pomiędzy tymi określeniami?

Znak informujący o drodze wewnętrznej do niedawna widniał na osiedlowych uliczkach. Można go było również spotkać na parkingach przy supermarketach. Obecnie większość z nich oznakowana jest już tablicą „Strefa ruchu”. Skąd wzięła się ta zmiana?

Oznakowanie danego odcinka drogi jako „droga wewnętrzna” oznacza, że nie jest to droga publiczna, a jej zarządcą jest właściciel terenu, np. lokalna spółdzielnia mieszkaniowa. Za wszelkie sprawy związane ze stanem nawierzchni drogi, jej oznakowaniem oraz zasadami poruszania się na niej odpowiada właściciel drogi. Dla kierowcy oznacza to, że na danym odcinku nie obowiązują przepisy wynikające z zapisów Prawa o ruchu drogowym, np. zapisy ustawy mówiące o pierwszeństwie poruszania się czy o zasadach parkowania. Aby ukarać niezdyscyplinowanego kierowcę, potrzebna jest zgoda zarządcy drogi.

Strefa ruchu a strefa zamieszkania

Aby ułatwić pracę Policji czy Straży miejskiej, a także zarządcom wprowadzono w połowie 2011 r. zmiany w przepisach i wprowadzono do użytku tzw. strefę ruchu. Znakiem określającym strefę ruchy jest znak „D-52”, a kończącym – znak „D-53” (rys. 1.).

Zmiana dotyczyła dwóch rozporządzeń: w sprawie znaków i sygnałów drogowych oraz w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach. Przepisy te stanowią wykonanie delegacji zawartej w art. 7 ust. 2 oraz ust. 3 ustawy z 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.). Zmiany wynikają z wprowadzenia „strefy ruchu” do ustawy Prawo o ruchu drogowym w wyniku jej nowelizacji ustawą z 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2010 r. Nr 152, poz. 1018).

Zmiana w przepisach poskutkowała jednak tym, że wielu kierowców myli „strefę ruchu” ze „strefą zamieszkania”. W czym tkwi różnica?

Ulica, droga czy cały obszar oznakowane znakiem „D-52/53”, czyli „strefa ruchu”, powinny być rozumiane przez kierowców w ten sposób, że jest to obszar prywatny, lecz właściciel czy zarządca drogi zgodzili się, by na danym obszarze obowiązywały ogólne zasady ruchu określone przepisami Kodeksu drogowego. Jest to również ważna wiadomość dla służb porządkowych – przede wszystkim Policji, iż za złamanie przepisów ruchu drogowego może ukarać kierowcę mandatem, bez konieczności występowania o zgodę do zarządcy drogi. Inna jest sytuacja, gdy obszar oznaczono niebieskimi znakami „D-40: strefa zamieszkania” i „D-41: koniec strefy zamieszkania”. Zgodnie z zapisami prawa na tak oznakowanym terenie piesi

[ . . . ]

Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.

   
STREFA DLA
PROFESJONALISTÓW

PRZEJDŹ DO PEŁNEJ WERSJI ARTYKUŁU

 Strona 14  Strona 15  Strona 16  Strona 17  Strona 18  Strona 19  Strona 20  Strona 21  Strona 22

ZOBACZ ARTYKUŁY O TEJ SAMEJ TEMATYCE

TOMASZ SOCHACKI marzec-kwiecień | 2 (13) 2014

Zimowe spękania nawierzchni

Jak co roku, po zakończeniu okresu zimowych mrozów, obserwujemy na polskich drogach liczne uszkodzenia w postaci spękań, ubytków, wykruszeń itp. Mimo tego, że problem pojawia się co sezon, nadal nie jest traktowany z należytą uwagą przez zarządców dróg oraz samych projektantów i wykonawców nawierzchni asfaltowych. W artykule omówiono podstawowe mechanizmy powstawania spękań warstw bitumicznych związanych z oddziaływaniem niskich temperatur, co ma nierozerwalny związek z wpływem wody opadowej i roztopowej.

MARIUSZ DYKA marzec-kwiecień | 2 (13) 2014

Mosty, rowy i przepusty w świetle wymagań Prawa wodnego i innych przepisów ochrony środowiska

Elementami integralnie związanymi z większością nowych lub przebudowywanych dróg są przydrożne rowy, przepusty i mosty. Podczas planowania prac związanych z ich wykonaniem często pojawia się konieczność uzyskania dodatkowych zgód administracyjnych z zakresu ochrony środowiska. Czy jednak zawsze dla wymienionych obiektów trzeba uzyskać specjalną decyzję? Z czego wynika ta konieczność?