Prawne Zeszyty Drogowe

Problem z resztówką, czyli zbędne części nieruchomości drogowej

Jedną z konsekwencji dokonywania podziałów nieruchomości i pozyskiwania gruntów w związku z realizacją inwestycji drogowych jest pozostawienie przy dotychczasowym właścicielu części nieruchomości, która jest zbędna inwestorowi. Częstokroć władający takimi nieruchomościami żądają od zarządcy drogi wykupu tzw. resztówki, uznając subiektywnie, że nie nadaje się ona do wykorzystania na dotychczasowe cele. Czym jest resztówka? Jakie są przesłanki roszczenia dotyczące jej wykupu? Wreszcie, jakie stanowisko powinien zająć zarządca drogi? Na te i inne pytania odpowiada poniższy artykuł.

Czym jest resztówka? Przesłanki roszczenia o wykup pozostałej części nieruchomości

Zgodnie z art. 12 ust 4 pkt 2 ustawy z 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz.U. z 2015 r. poz. 2031 j.t. ze zm.), zwanej dalej specustawą, nieruchomości zlokalizowane w liniach rozgraniczających przyszłych pasów drogowych stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego (np. gminy lub powiatu w zależności od kategorii drogi publicznej) z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji stanie się ostateczna. W odniesieniu do powyższego zapisu wspomniana ustawa, mocą art. 13 ust. 3, powoduje, że jeżeli przejęta jest część nieruchomości, a pozostała część nie nadaje się do prawidłowego wykorzystania na dotychczasowe cele, właściwy zarządca drogi jest obowiązany do nabycia, na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości, w imieniu i na rzecz Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego tej części nieruchomości. Zapisem tym uregulowany jest obowiązek nabycia przez zarządcę drogi tzw. resztówek – działek ewidencyjnych stanowiących części nieruchomości leżących poza pasem drogowym, nienadających się do wykorzystania na dotychczasowe cele. Niniejszy przepis znajduje analogiczne uzasadnienie w treści art. 113 ust. 3 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2015 r. poz. 1774 j.t. ze zm.), zgodnie z którym jeżeli wywłaszczeniem jest objęta część nieruchomości, a pozostała część nie nadaje się do prawidłowego wykorzystywania na dotychczasowe cele, na żądanie właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości nabywa się tę część w drodze umowy na rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz jednostki samorządu terytorialnego, w zależności od tego, na czyją rzecz następuje wywłaszczenie. Wskazać należy, iż nie jest istotne, jaka część nieruchomości po wywłaszczeniu pozostała przy dotychczasowym właścicielu

[ . . . ]

Aby przeczytać artykuł w wersji elektronicznej, musisz posiadać opłaconą PRENUMERATĘ.

   
STREFA DLA
PROFESJONALISTÓW

PRZEJDŹ DO PEŁNEJ WERSJI ARTYKUŁU

 Strona 49  Strona 50  Strona 51  Strona 52  Strona 53  Strona 54  Strona 55  Strona 56

POBIERZ MATERIAŁY UZUPEŁNIAJĄCE

ZOBACZ ARTYKUŁY O TEJ SAMEJ TEMATYCE

DAMIAN MICHALAK styczeń-luty | 1 (30) 2017

Zamówienia in-house po nowelizacji Prawa zamówień publicznych

Zamówienia in-house to jeden z najbardziej kontrowersyjnych tematów dotyczących obowiązującej od lipca br. nowelizacji Prawa zamówień publicznych. Nowe przepisy pozwalające udzielić zamówienia z wolnej ręki podmiotowi ściśle zależnemu od zamawiającego budzą wiele wątpliwości praktycznych. Jak je rozstrzygać? Konieczna jest znajomość orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

PRZEMYSŁAW GOGOJEWICZ styczeń-luty | 1 (30) 2017

Umieszczanie znaków drogowych przez zarządców dróg

Specyfika ruchu drogowego wymaga przeniesienia ustalonych w przepisach prawnych zasad na drogę w postaci różnego rodzaju znaków drogowych. Już samo posłużenie się zapisem prawnym dla określenia zakazu lub nakazu jest, co do zasady, niewystarczające. Aby nie przerzucać na kierowcę ryzyka nieświadomego naruszania przepisów ruchu drogowego, stosuje się więc znaki drogowe, również te o charakterze informacyjnym.